Jezuuu a czemu tak daleko? Co wy tam będziecie robić?

Wielu pytało, ale jak wpadła sąsiadka z dziewczynkami i padło sakramentalne:

- a co wy tam będziecie robić? czemu jedziecie tak daleko?

to aż uznałam, że sama nie zastanawiam się nad takimi rzeczami. Po prostu padają nazwy krajów, widzę zdjęcia i jedziemy! Odkąd Najmłodsza jest na świecie wiele się w tym względzie nie zmieniło.

Może nie jest tak intensywnie, ale uznaliśmy razem, że dziecku podróże dobrze zrobią.

Im dalej tym dziwniej, tym więcej adrenaliny, tym więcej INNEGO - innego znaczy ciekawego, nieodkrytego.

I tak sobie wczoraj biegowo żegnałam się z Polską i rozmyślałam. Rozmyślałam, czy warto zabrać dziecku place zabaw i piasek nad Bałtykiem na rzecz dalekich wojaży, często potu i zmęczenia, gór i dolinek, obcych wód, nowych ludzi i miejsc. Czasem pięknych, czasem luksusowych, a czasem zupełnie zwykłych i przeciętnych. I przez osiem kilometrów znalazłam dziesiątki powodów dla których warto!

BO:

- wie gdzie są Wielkie Antyle

- odróżnia oceany od mórz

- wie, że jak jest meczet to często i minaret, a jak minaret to często i imam będzie nam śpiewał kilka razy dziennie

- wie, że różne kraje mają różne języki i wie po co się ich uczyć

- odróżnia już trochę liter cyrylicy

- zna prawie wszystkie kraje świata, ponad 135 flag i niezliczoną ilość miast

- wie, co to znaczy tęsknić za swoim łóżkiem i wie, że należy z niego wyjść żeby poznać nowe miejsca

- wie, że dom jest tam gdzie są rodzice

- wie, że ludzie mają różne kolory skóry, a niektóre panie noszą ubrania zasłaniające twarz i jest to NORMALNE

- wie, że nie wszędzie kibel wygląda jak nasz

- lubi patrzeć za okno i widzieć świat

- jest otwarta na nowe

- szuka i poznaje

- bo tak samo jak zabawkami potrafi zachwycić się kwitnącym polem

BO warto usłyszeć od dziecka, że cieszy się, że pokazaliśmy jej TAKIE miejsca!

BO warto wyjechać w takie miejsca gdzie mamy czas dla siebie, a nie dla sprzętów i takie gdzie poznajemy własne eurofie i słabości.